Wat gebeurde er die dag, 10 jaar geleden?

 

Op 29 september 2011 deed ik mijn eerste social media post over afval oprapen tijdens het hardlopen. Dat betekent dat 29 september 2021 het 10-jarig jubileum van die post was.

​

Tof om dat te vieren, toch?

 

Ik zal niet in detail treden, maar ik rende langs landweggetjes in mijn geboortedorp in Engeland (Hartfield, East Sussex – waar Winnie de Poeh vandaan komt!) op weg naar het station.

 

Er was geen stoep, dus weinig voetgangers – misschien verklaart dat al het afval in de bermen. Fastfoodverpakkingen, drankjes… het gebruikelijke spul, uit auto's gegooid.

 

Toen dacht ik: “Wacht eens… als ik het niet opruim, wie dan wel?” Dus ik deed het.

Een paar keer daarna dacht ik: “Misschien moet ik erover tweeten?”

 

En zo ontstond mijn eerste plogging-post op social media. ‘Plogging’ bestond toen nog niet, dus ik gebruikte gewoon de hashtag #keepbritaintidy.

​

​

Van plogger naar dagelijkse plogger

​

Ik bleef ploggen zoals veel mensen: af en toe. Maar het werd al snel een passie. Tijdens mijn runs naar het station deed ik het elke keer.

​

Soms maar een paar stuks – ik moest tenslotte de trein halen!

 

Na een tijdje begon ik er vaker over te posten. Niet elke keer, maar wel regelmatig.

In 2019 besloot ik om élke keer dat ik rende, fietste of zwom (alles wat ik op Strava zet), afval op te rapen – en ook echt te delen via Instagram (www.instagram.com/wayeoflife/).

​

​

Hoe ik op het idee kwam om 100 km te ploggen

​

Ik weet niet meer precies wanneer, maar ik zag dat de geweldige Plogman of India een wereldrecord had gezet: 50 km ploggen in één stuk.

​

Ik dacht: dat kan ik ook! Dus ik vroeg Guinness World Records om een nieuw record te erkennen: langste onafgebroken plog.

 

Mijn aanvraag stelde duidelijke regels:

• Minimaal 60 stuks afval per uur (dus gemiddeld 1 per minuut)

• Gemiddeld tempo: 10 minuten per km (om te bewijzen dat het écht hardlopen is)

 

Ik wilde 67 km doen (vanwege mijn geboortejaar: 1967). Een afstand groter dan 50 km, maar niet té groot – zodat het makkelijk verbroken kon worden. Hoe vaker het verbroken wordt, hoe meer aandacht er komt.

 

Maar… het verzoek werd afgewezen. Te vaag. Ik probeerde het nog te verduidelijken, maar het was geen prioriteit voor de GWR.

Dus liet ik het los. Totdat ik hoorde over de epische FKT (fastest known time) van Damian Hall. Hij liep 431 km (!!!) én plogde onderweg. De GWR had dus wel een punt: is dat nog “ononderbroken” ploggen? Een grijs gebied.

​

Maar check zeker: www.youtube.com/watch?v=sUgpAL87E5Q – geweldige ambassadeur voor hardlopen én het milieu.

Dus ik parkeerde het idee…

Totdat ik dacht: 10 jaar ploggen moet gevierd worden!

Maar hoe? Nou, als ik dat wereldrecord niet kon doen, waarom dan niet gewoon 100 km ploggen voor mezelf?

​

Niet als record, maar als viering. De afstand maakt dan niet uit.

​

100 km is een mooi rond getal!

​

De Route

Ik wilde dat mensen mee konden doen, dus maakte ik een plan.

Ik verdeelde het in lussen die allemaal begonnen bij Mama Gaia (een vegan restaurant onder het kantoor van Dopper).

Het eerste stuk deed ik alleen – van 3.00 uur tot ongeveer 9.00 uur. Die route ging naar Zandvoort, Cruquius en Vijfhuizen.

Daarna deed ik 6–10 km-lussen vanuit het centrale punt.

Het werkte perfect – en ik was verbaasd over hoeveel mensen meededen!

​